7. สักขิสูตร

ว่าด้วยผู้ควรและไม่ควรเป็นพยานในคุณวิเศษ

[342] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุประกอบด้วยธรรม 6 ประการ
ย่อมไม่เป็นผู้ควรเพื่อถึงความเป็นผู้ควรเป็นพยานในคุณวิเศษนั้น ๆ ในเมื่อเหตุ
มีอยู่ ธรรม 6 ประการเป็นไฉน คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมไม่ทราบชัด
ตามเป็นจริงว่า ธรรมเหล่านี้เป็นไปในส่วนแห่งความเสื่อม 1 ย่อมไม่ทราบชัด
ตามเป็นจริงว่า ธรรมเหล่านี้เป็นไปในส่วนแห่งความดำรงอยู่ 1 ย่อมไม่
ทราบชัดตามเป็นจริงว่า ธรรมเหล่านี้เป็นไปในส่วนแห่งคุณวิเศษ 1 ย่อมไม่
ทราบชัดตามเป็นจริงว่า ธรรมเหล่านี้เป็นไปในส่วนแห่งการชำแรกกิเลส 1
เป็นผู้ไม่กระทำความเอื้อเฟื้อ 1 ไม่กระทำความสบาย 1 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุประกอบด้วยธรรม 6 ประการนี้แล ย่อมเป็นผู้ไม่ควรเพื่อถึงความเป็นผู้
ควรเป็นพยานในคุณวิเศษนั้น ๆ ในเมื่อเหตุมีอยู่.
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุประกอบด้วยธรรม 6 ประการ ย่อมเป็นผู้
ควรเพื่อถึงความเป็นผู้ควรเป็นพยานในคุณวิเศษนั้น ๆ ในเมื่อเหตุมีอยู่ ธรรม
6 ประการเป็นไฉน ? คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมทราบชัดตามเป็นจริงว่า
ธรรมเหล่านี้เป็นไปในส่วนแห่งความเสื่อม 1 ย่อมทราบชัดตามเป็นจริงว่า
ธรรมเหล่านี้เป็นไปในส่วนแห่งความดำรงอยู่ 1 ย่อมทราบชัดตามเป็นจริงว่า
ธรรมเหล่านี้เป็นไปในส่วนแห่งคุณวิเศษ 1 ย่อมทราบชัดตามเป็นจริงว่า ธรรม
เหล่านี้เป็นไปในส่วนแห่งการชำแรกกิเลส 1 เป็นผู้กระทำความเอื้อเฟื้อ 1
เป็นผู้กระทำความสบาย 1 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุประกอบด้วยธรรม 6
ประการนี้แล ย่อมเป็นผู้ควรเพื่อถึงความเป็นผู้ควรเป็นพยานในคุณวิเศษนั้น ๆ
ในเมื่อเหตุมีอยู่.
จบสักขิสูตรที่ 7